Zmiana miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego

Zmiana miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego jest działaniem, które następuje na wniosek lokalnego samorządu lub zainteresowaych mieszkańców. O ile jednak efektem nieformalnego zabiegania o zmianę planu jest najczęściej uchwalenie planu zgodnego z intencją zainteresowanego, to już zmiana planu zanicjowana przez organ może spowodować istotne ograniczenie prawa własności. 

Uzyskanie informacji o zmianie albo uchwaleniu nowego MPZP powinno być dla właścicieli nieruchomośc objętych nowym planem asumptem do podjęcia czynności zmierzających do ustalenia planów samorządu - w szczególności należy pobrać ze strony internetowej lokalnego urzędu mapę wraz z częścią opisową, znaleźć naszą działkę i ustalić, czy planowane regulacje mają wpływ na naszą własność.

W przypadku odpowiedzi twierdzącej, pierwszym działaniem powinno być zapoznanie się ze studium zagospodarowania przestrzennego, które winno stanowić podstawę opracowania planu. W trakcie konsultacji społecznych, priorytetowo będą traktowane argumenty oparte na niezgodności MPZP ze studium, i te zarzuty będą rozważane w pierwszej kolejności.

Z doświadczenia, rekomenduję udział w konsultacjach społecznych i wcześniejsze przygotowanie się do spotkania, tak aby zadawane pytania były merytoryczne, a spotkanie nie przypominało tzw. głośnej wymiany poglądów.

Niemniej, jeżeli MPZP zostanie uchwalony w ten sposób, że korzystanie z nieruchomości lub jej części w dotychczasowy sposób lub zgodnie z dotychczasowym przeznaczeniem stało się niemożliwe lub istotnie ograniczone, właściciel albo użytkownik wieczysty nieruchomości może, żądać od gminy odszkodowania albo wykupienia nieruchomości lub jej części.

Na zakończenie należy przy tym przypomnieć, że brak miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nie przekreśla możliwości realizacji inwestycji. W orzecznictwie sądów administracyjnych często podnoszone jest, że  „przy braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dbałość o ład nie powinna być realizowana przez bardzo restryktywne rozumienie przepisów prowadzące do odmowy ustalenia warunków zabudowy i wstrzymania wszelkich procesów inwestycyjnych, uniemożliwiając realizację zagwarantowanego konstytucyjnie prawa własności, w tym – stanowiącego element treści tego prawa – określonego w art. 6 ust. 2 pkt 1 u.p.z.p. prawa do zagospodarowania terenu